O tym, że swojego malucha trzeba kłaść na brzuszek wie każda mama i każdy tata. W literaturze dla młodych rodziców korzyści wynikające z takiego pozycjonowania dziecka są dobrze opisane. Jednak w swojej praktyce fizjoterapeutycznej często spotykam się z sytuacją kiedy maleństwo nie spędza zbyt wiele czasu w pozycji pronacyjnej. Młodzi rodzice rezygnują z układania swojej pociechy na brzuchu z obawy, że coś im się stanie, a także dlatego, że maluch w tej pozycji szybko się denerwuje.
Postaram się wyjaśnić, co sprawiło, że rodzice się boją, dlaczego pozycja przednia jest tak ważna dla rozwoju dziecka oraz jakie zagrożenia wynikają z przedłużonego czasu spędzanego przez dziecko na plecach.
Skąd w nas strach przed tą pozycją?
W 1992 roku w Stanach Zjednoczonych prowadzono akcję edukacyjną „Back to sleep” (z ang. „na wznak do snu”), która miała na celu zmniejszenie występowania nagłej śmierci łóżeczkowej (SIDS) poprzez układanie niemowlaków do snu w pozycji na plecach. Kampania ta przyniosła znakomite rezultaty – liczba przypadków nagłej śmierci łóżeczkowej w USA w latach 1992-1999 zmniejszyła się o 40% . Założenia kampanii były proste: dziecko do snu należy kłaść na plecach, a czas zabawy prowadzić na brzuszku („back to sleep, tummy to play”). Niestety, mimo niekwestionowanego sukcesu akcja poskutkowała też wzrostem nieufności rodziców do pozycji na plecach.
Korzyści i zagrożenia
Leżąc na brzuszku dziecko ćwiczy swoje prostowniki czyli mięśnie grzbietu, karku, tylnej części ud. Analogicznie, na plecach niemowlę ćwiczy swoje zginacze. Wytrenowanie obu tych grup mięśniowych pozwala na symetryczny i prawidłowy rozwój. Doświadczenia zebrane z pozycji przedniej są bezcenne. Dzięki treningowi rąk szybciej pojawi się pełzanie oraz czworakowanie. Pozycja ta jest również ogromnie ważna dla prawidłowego rozwoju bioder. W 6-tym miesiącu życia maluch, podpierając się na wyprostowanych kończynach górnych, osiąga całkowity wyprost swoich nóżek, co przekłada się na budowę kości udowych i prawidłowy wzorzec chodu w przyszłości. Badania wskazują też, że ilość czasu spędzanego przez dziecko na brzuchu, pozytywnie wpływa na rozwój wzroku (można dostrzec i śledzić obiekty znacznie od nas oddalone). Poprawia się również perystaltyka jelit, gazy są łatwiej wydalane, a także zmniejsza się możliwość wystąpienia kolek. Być może że taka pozycja ma też pozytywny wpływ na rozwój mowy oraz poprawę wartości BMI maluchów.
Wiemy już dlaczego warto układać swoją pociechę w pozycji przedniej, teraz chciałbym krótko poruszyć temat największych zagrożeń wynikających ze zbyt długiego czasu spędzanego na plecach. Najważniejszym z nich jest plagiocefalia, czyli zniekształcenie czaszki dziecka. Wielu rodziców podczas wizyty kontrolnej w moim gabinecie wyraża zaniepokojenie – i słusznie – tym, że główka ich niemowlaka jest spłaszczona z tyłu bądź z jednej ze stron. Taki kształt będzie miał duże znaczenie dla ruchomości szyi dziecka, generując asymetrię lub kręcz szyjny. Jeśli taka deformacja czaszki zostanie wcześnie wykryta najczęściej wystarczy zmienić sposób spędzania wolnego czasu przez dziecko, czyli po prostu układać je na brzuszku.
To da się zrobić!
Pozycja przednia, szczególnie dla najmłodszych bywa trudna i męcząca. Nie należy jednak jej zaniedbywać! Układaj już kilkudniowe dziecko na brzuszek kilka razy w ciągu dnia na kilka minut, stopniowo wydłużając ten czas. Bądź wtedy blisko niego, śpiewaj, uśmiechaj się – spraw, żeby ten czas kojarzył się przyjemnie, a na pewno mu to pomoże.
Mateusz Wagner – fizjoterapeuta dziecięcy NDT Bobath, terapeuta manualny z 7 letnim doświadczeniem. Na co dzień pracuje z niemowlętami i dziećmi starszymi. Miłośnik diagnostyki i pracy strukturalnej z ciałem najmłodszych. Fizjoterapia to jego największa pasja, w nielicznych wolnych chwilach biega, chodzi po górach, gotuje, ogląda piłkę nożną i F1.
Ence Pence Mateusz Wagner
ul. Starobielska 11 Bielsko-Biała
tel. 505 798 314
www.ence-pence.eu
Artykuł sponsorowany
